Miðaldafólk á ferð

30 Næsti viðkomustaður var Damaskus sem var mikil borg og glæsi- leg. Þar tók Ibn Battúta nokkur námskeið í lögfræði á meðan hann beið eftir að ferðahópurinn legði af stað til Mekka. Loks hófst ferðin og hún lá um skeið yfir hættulega eyðimörk en hópurinn komst á áfangastað í Mekka þar sem kletturinn Kaba er miðpunkturinn: „Við fórum hringina sjö kringum Kaba og kysstum hinn helga stein þar sem bænir eru heyrðar,” segir í ferðabókinni. Ibn Battúta sagði að konurnar í Mekka væru fagrar og vel snyrtar og neituðu sér frekar um mat en ilmvatn. Til Bagdad og Austur-Afríku Lögfræðingurinn frá Marokkó var ekkert á því að fara heim eftir píla- grímsferðina. Nú fór hann beint strik yfir Arabíuskagann til Íraks en þar voru þjóðirnar að ná sér eftir innrás Mongóla hundrað árum áður. Þetta sagði hann um hina frægu borg Bagdad: Borgin Bagdad, híbýli friðar og höfuðborg íslams, tignarstór og ætt- göfug, heimkynni kalífa og aðsetur lærdómsmanna. Hún er nú ekki svipur hjá sjón hjá því sem hún var á mektardögum sínum áður en ógæfan skall á. Aftur fór ferðalangurinn mikli til Mekka en steig síðan á skip og sigldi um Rauðahafið, lenti í stórsjó og hrakningum en kom við á nokkrum stöðum. Hann komst meðal annars að því að menn heils- ast á mismunandi hátt. Á einum stað heilsaði hann soldáninum, æðsta manninum í bænum. Á fimmtudegi er soldáninn með áheyrn fyrir almenning og þá heils- aði ég honum. Aðferðin er sú að maður setur vísifingurinn á jörðina, leggur hann svo á höfuðið og segir: „Megi guð mikla yðar hátign” . Loks kom Ibn Battúta til hafnarborgarinnar Aden sem er umkringd fjöllum. Um hana sagði hann: Það er ekkert hægt að rækta, þar eru engin tré og ekkert vatn. Allt verður að kaupa og vatn fæst langt frá bænum og oft þarf að borga bedúínum, sem búa þar, fyrir að fá að nota vatnið.