Leynifundur í Lissabon

56 Leiðangur inn Vasco da Gama bíður fyrir utan kastalann. „Jæja ...?“ Spyr ég, þegar hann leggur af stað niður hæðina án þess að segja neitt. Hann umlar eitthvað óskiljanlegt. Ég reyni að ráða í svip hans, en það er erfitt. Hann hallar höfðinu fram og hatturinn hylur hálft andlitið. „Mér líkar að minnsta kosti vel við hana Maríu,“ segi ég til að reyna að koma honum af stað en hann segir ekkert. Við göngum niður hæðina og í átt að skipinu. Það er kolniðamyrkur og ég velti því fyrir mér hvort hann viti ekki örugglega að ég ætli að gista á skipinu hans. Hvað ef hann segir að ég geti það ekki? Hvert fer ég þá? Við göngum í þögn og það er ekki heppilegt því þá nær hugurinn að halda