Leiðarvísir um upplestur, læsi og lestraraðferðir

Arfurinn KAPPAKSTUR 97 Þess vegna kom Álfrún! Hún heldur að Hannes sé að ímynda sér þetta; að hann sé fyrst og fremst bara leiður yfir því að missa Guðvarð vin sinn. En ætli þetta sé eina ástæðan? 62 hjálpa þér bara að tala við mömmu þína. Eða pabba. Eða … eða bara lækni. – Lækni ? – Hannes, ég held að þú sért ekki alveg … ég held að þú sért að hafa áhyggjur af hlutum sem við þurfum ekki að hafa áhyggjur af. – Hlutum sem við þurfum ekki að hafa áhyggjur af? Hannes náði ekki upp í nefið á sér. Hér var hann staddur í svakalegum lífsháska, þar sem voru náttúruhamfarir og líkamsmeiðingar, og Álfrúnu fannst að hann væri að gera of mikið úr þessu ? Álfrún dró andann djúpt. – Ég held að það sé enginn að elta þig, Hannes. Ég skil alveg að þú sért leiður að vinur þinn hafi dáið, en … – Hann var ekkert vinur minn, hann var bara kennarinn minn! Álfrún kinkaði kolli. – Einmitt. sagði hún. En, sko, ég held að … Þau hrukku bæði í kút við dynkinn. – HVAÐ KEYRÐIR ÞÚ Á? orgaði Hannes. VAR ÞETTA KIND? ÉG BRJÁLAST EF ÞÚ ERT BÚIN AÐ DREPA KIND, ÁLFRÚN! – Þetta var engin kind, þetta var fyrir aftan okkur! argaði Álfrún. Bíddu, ég verð að stoppa bílinn, við þurfum að tala við fólkið sem … Þá var aftur keyrt á þau. Fyrir aftan þau var svartur, glansandi bíll og hann hafði keyrt á þau. Tvisvar.