Leiklist í kennslu

LEIKLIST Í KENNSLU 23 er ung stúlka, Lára, sem á þessa dagbók. „Hvað skyldi hún hafa skrifað í dagbókina á þessum sama degi fyrir 40 árum?“ Kennari les: ,,Kæra dagbók, ég er í klípu, skólaleikritið sem ég er með aðalhlutverkið í verður frumsýnt sama kvöld og amma verður áttræð. Mamma vill að ég fari í afmælið þar sem amma á víst ekki langt eftir. Mig langar hins vegar að leika, kennarinn minn segir að ég sé góð. Þetta skiptir mig miklu máli kæra dagbók. Hvað á ég að gera?“ Nemendur takast á við vanda Láru og reyna að leysa málið fyrir hana. Táknræna hluti má einnig sýna með látbragði, eins og þessi litlu dæmi sanna: • Nemendur eru að fjalla um Kópavogsfundinn árið 1662. Þar sýna þeir andstöðu sína með því að standa allir sem einn upp áður en þeir mótmæla. • Kennari í hlutverki sem lögreglumaður situr fyrir svörum í sjón- varpi. Nemendur í hlutverki blaðamanna spyrja hann um ákveðið atvik. Lögreglumaðurinn segir að lögreglan ráði alveg við aðstæður en á sama tíma gefur hann í skyn óöryggi með augnhreyf ingum og f ikti við föt sín. Nemendur átta sig þá á að ekki er allt með felldu og spyrja í samræmi við það. Gæta verður þess að ofhlaða ekki ferlið með táknum. Betra er að hafa fá og skýr tákn sem auðvelt er fyrir áhorfendur að leggja merkingu í.