Kjalnesinga Saga

55 Ég vil biðja þig að leggja til nokkur orð við föður þinn.“ Fríður segir: „Hvarflar ekki að þér að eftir það sem gerst hefur hér í vetur eigir þú ekki lengur afturkvæmt í Mannheima? Rétt er að láta þig vita að ég geng með barni þínu.“ Búi kveðst ekki vilja mæla í móti því, – „en þó vona ég að þú munir reynast mér vel.“ Fríður mælti: „Illt mun mér nú þykja að þú sért drepinn þó að þú ættir það skilið. Mun ég nú heldur ganga á fund föður míns í dag og vita hvað verður um þig.“ Um daginn, er fólk var komið í sæti, gekk Fríður til föður síns og settist á hné hans og lagði hendur um háls hans og mælti: „Hvernig ætlar þú, faðir, að skilja við Búa, veturgest þinn? Væri það nú höfðinglegt að gera vel við hann. Fáir munu heimsækja þig sem eru ágætari en hann.“ Dofri segir: „Hvernig vildir þú, dóttir, að ég ljúki hans máli?“ Fríður mælti: „Gefðu honum ágætar gjafir, faðir. Þá má sjá að hann hefur heimsótt mikinn og ágætan höfðingja.“ Dofri mælti: „Hvað ætti að velja til þess?“ Fríður mælti: „Gefðu honum tafl það er Haraldur konungur hefur oft sent eftir og þar með fingurgull. Þá getur hann keypt sér frið við konung með taflinu en fingurgullið skal hann eiga til minningar.“ Dofri mælti: „Þessu skaltu ráða, dóttir, í þetta skipti því að ég get ekki neitað þér um neina bón.“ „Þá gerir þú vel, faðir, eins og von var til.“ Gekk hún þá til hásætis síns. eiga afturkvæm t merkir að geta farið aftur (á þann stað sem komið var frá)