Kjalnesinga Saga

42 leiti bar á milli tók sauðamaðurinn á rás heim og sagði þeim bræðrum allt um ferðir Búa. Þeir þökkuðu honum fyrir og létu þegar taka hesta og kölluðu með sér heimamenn sína. Vopnuðust þeir skjótt og urðu tólf saman, riðu þeir mikinn. Búi sá ekki eftirreiðina fyrr en hann kom ofan hjá Skeiðhlíð. Hann reið þá þar til er fyrir honum varð hóll sá er síðan heitir Orrustuhóll. Þar nam Búi staðar og bað förunaut sinn að gæta hesta þeirra og gagna . Búi gekk upp á hólinn og bar að sér grjót. Hann hafði góð vopn og var í skyrtu þeirri er fóstra hans hafði gefið honum. Þeir bræður voru fljótir á staðinn. Hlupu þeir þegar af hestunum og réðust harkalega að Búa. Búi varðist drengilega. Hann lét í fyrstu ganga grjót og þegar lokið var grjótinu voru fallnir fjórir menn af þeim bræðrum. Hann tók þá skjöld sinn og sverð. Þeir bræður sóttu að honum af miklu kappi því að þeir voru báðir hugprúðir menn. Féllu nú enn tveir förunautar þeirra. Voru þeir bræður þá sárir og allir þeirra menn. Búi var þá enn ósár en ákaflega vígamóður . Í því bili kom til Eilífur bóndi úr Eilífsdal við hinn sjötta mann og gekk á milli þeirra og þar sem þeir bræður voru sárir, Helgi og Vakur, þá gáfust þeir upp. Eilífur lét Búa fara leið sína og svo gerði hann. Eilífur lét jarða dauða menn en lét binda sár hinna. Eftir það fóru þeir bræður heim í Saurbæ og undu illa sinni ferð. Búi hélt áfram þar til hann kom norður í Hrútafjörð. Þar tók hann sér fari og er þeir höfðu útbúið sig fyrir ferðina sigldu þeir á haf. Þeir bræður, Helgi og Vakur, tóku sér fari um sumarið í Kolla- firði og fóru báðir utan. Þeir komu til Noregs og fóru til hirðar gögn merkja hér farangur vígamóður merkir móður af bardaganum undu illa sinni ferð merkir að þeir voru óánægðir með ferðina