Íslendingaþættir

62 Hann svarar: „Hvers vegna biður þú mig um þetta?“ Hann segir honum þá hvernig komið er að menn hafa til orðið að tala um samband þeirra sem varð til þess að málinu var hafnað. Þórarinn mælti: „Nú legg ég til að þú farir heim en ég mun forvitnast og senda þér orð ef eitthvað gengur, því að ég sé að þér þykir þetta miklu varða.“ Hann lét sér það vel líka. Síðan skildu þeir. Fór Þórarinn á fund Guðmundar og fékk hann þar góðar viðtökur. Síðan gengu þeir á tal. Þá mælti Þórarinn: „Er það rétt sem ég hef heyrt að Sörli Brodd-Helgason hafi beðið Þórdísar dóttur þinnar?“ „Satt er það,“ segir Guðmundur. Þórarinn mælti: „Hverju svaraðir þú?“ „Ekki leist mér á það,“ sagði hann. „Hvað kom til þess? Hefur hann ekki ættina til eða er hann ekki svo vel mannaður sem þú vilt?“ Guðmundur mælti: „Ekki skortir hann þá hluti og gengur það meir til að ég vil ekki gefa honum Þórdísi vegna þess umtals sem gengið hefur um samband þeirra.“ Þórarinn mælti: „Ekki mun það vera ástæðan. Annað ber til að þú vilt ekki að hann fái Þórdísi og veit ég hvað það er þótt þú látir sem þetta sé ástæðan.“ Guðmundur mælti: „Ekki er það satt.“ Þórarinn mælti: „Ekki muntu mega leynast fyrir mér og veit ég hvað í býr skapinu.“ Guðmundur mælti: „Vandast nú málið fyrir mér ef þú veist þetta betur en ég.“