Íslendingaþættir

61 Og á þinginu gekk hann einn dag til Einars Þveræings og bað hann að tala við sig og sagði svo: „Ég vildi hafa liðsinni þitt til að vekja bónorð við Guðmund bróður þinn til Þórdísar dóttur hans.“ „Ég mun það gera,“ kvað Einar, „en oft virðir Guðmundur annarra manna orð ekki minna en mín.“ Síðan gekk hann til búðar Guðmundar. Hittust þeir bræður og settust á tal. Þá mælti Einar: „Hvernig líst þér á Sörla?“ Hann mælti: „Vel, því að slíkir menn eru vel mannaðir að öllu leyti.“ Einar mælti: „Að hvaða leyti þá? Ekki skortir að hann er af góðri ætt og á auð fjár.“ „Satt er það,“ sagði Guðmundur. Einar mælti: „Ég vil þá koma til þín því sem Sörli lagði fyrir mig en það er að biðja Þórdísar dóttur þinnar.“ Guðmundur svarar: „Ég held að það sé að mörgu leyti vel til fallið, en þó vegna umtals annarra manna mun ekki verða af því.“ Síðan hitti Einar Sörla og sagði honum að þetta horfði illa og það með hver ástæðan var. En hann svarar: „Heldur þykir mér þetta líta illa út.“ Síðan mælti Einar við Sörla: „Nú mun ég gefa þér ráð. Maður heitir Þórarinn tóki Nefjólfsson, vitur maður. Hann er mikill vinur Guðmundar. Farðu á fund hans og biddu hann að leggja á ráðin með þér.“ Svo gerði Sörli. Kom hann nú norður á fund Þórarins, bað hann síðan að tala við sig og mælti: „Sá hlutur er sem mér þykir miklu máli skipta að þú vildir taka að þér, að fara til Guðmundar Eyjólfssonar og biðja Þórdísar dóttur hans mér til handa.“ vel mannaðir merkir efnilegir