Íslendingaþættir

36 „Ég ætla,“ segir hann, „að gefa Sveini konungi dýrið.“ Áki tók því vel að selja honum vistir ef hann vildi. Auðun kveðst ekkert hafa til að borga með, „en ég vildi þó,“ segir hann, „að þetta kæmist til leiðar að ég mætti færa konungi dýrið.“ „Ég mun fá þér vistir eins og þið þurfið þar til þið hittið konung, en þar á móti vil ég eiga hálft dýrið og máttu á það líta að dýrið mun deyja úr hungri þar sem þið þurfið miklar vistir en fé þitt er búið og verður dýrið þér þá að litlu gagni.“ Og er hann lítur á þetta sýnist honum það rétt sem ármaður- inn mælti og sættast þeir á þetta að hann selur Áka hálft dýrið og skal konungur síðan meta allt saman. Skulu þeir nú fara báðir á fund konungs. Og svo gera þeir, fara nú báðir á fund konungs og stóðu fyrir framan hann. Konungur íhugaði hver þessi maður mundi vera er hann þekkti ekki og mælti síðan til Auðunar: „Hver ertu?“ segir hann. Hann svarar: „Ég er íslenskur maður, herra,“ segir hann, „og kominn nú utan af Grænlandi og nú af Noregi og ætlaði ég að færa þér bjarndýr þetta. Keypti ég það fyrir alla eigu mína og nú hefur þó svo illa farið fyrir mér að ég á nú aðeins hálft dýrið“ og segir síðan konungi hversu farið hafði með þeim Áka ármanni hans. Konungur mælti: „Er það satt, Áki, sem hann segir?“ „Satt er það,“ segir hann. Konungur mælti: „Og þótti þér það rétt þar sem ég setti þig á valdastöðu að hefta það eða tálma þegar maður lagði það á sig að færa mér gersemi og gaf fyrir það alla eigu sína? Haraldur konungur tók það ráð að láta hann fara í friði og er hann þó óvinur okkar. Hugsaðu þá um hversu miklu frekar þú hefðir átt