Íslendingaþættir

20 Ívar svaraði: „Þetta er mjög erfitt mál, herra. Bróðir minn á nú konuna.“ Þá mælti konungur: „Hættum þá að hugsa um það,“ segir hann. „Mér kemur ráð í hug. Eftir jólin mun ég fara um landið og sitja veislur og komdu með mér og muntu þar sjá margar fallegar konur. Ef þær eru ekki af konungsættum þá mun ég sjá til þess að þú fáir einhverja þeirra.“ Ívar svaraði: „Herra, mitt mál er svo slæmt að alltaf þegar ég sé fagrar konur þá minna þær mig á þessa konu og verður harmur minn ennþá meiri.“ Konungur mælti: „Þá mun ég fá þér embætti og gera þig að yfirmanni yfir einhverjum eignum, eins og ég hef boðið þér áður, og skemmtir þú þér við það.“ Hann svaraði: „Ekki vil ég það.“ Konungur mælti: „Þá fæ ég þér lausafé og ferð þú verslunarferðir til þeirra landa sem þú vilt.“ Hann sagðist ekki vilja það. Þá mælti konungur: „Vandast nú heldur málið því að ég hef reynt allt sem ég kann. En nú er eitt eftir sem mér dettur í hug að gæti hjálpað þér. Komdu til mín á hverjum degi, þegar máltíðum er lokið og ég er ekki að sinna nauð- synlegum málum, og mun ég tala við þig. Skulum við ræða um konu þessa eins og þú vilt og þér dettur í hug. Mun ég gefa mér tíma til þess því að það gerist stundum að harmur manna léttist ef talað er um hann. Og það skal fylgja þessu að ég mun gefa þér einhverja gjöf í hvert sinn.“ Ívar svaraði: „Þetta vil ég, herra, og þakka þér fyrir.“ harmur merkir sorg lausafé eru peningar