Hugrún – Sögur og samræðuæfingar

13 Páfagaukurinn Í myndmenntartíma um daginn setti kennarinn okkur fyrir það verkefni að teikna eins raunverulegt dýr og við gætum. Mér datt api náttúrulega strax í hug af því að hann er uppáhaldsdýrið mitt. Þetta ætti nú ekki að vera mikill vandi. Ég byrjaði á því að teikna haus með stórum bólgnum kinnum og líka dálítið stórum eyrum. Svo teiknaði ég lítil augu því ég held að flestir apar séu með lítil augu. Búkurinn var eiginlega bara svona hringur og hendurnar og fæturnir bognir. Svo litaði ég hann brúnan. Mér finnst ekki gaman þegar ég þarf að sýna öllum bekknum mína mynd fyrst. En það gerist oft. Kannski flýti ég mér of mikið. Ef ég slóra meira eru minni líkur á því að kennarinn velji mig fyrst. Krakkarnir áttu að giska á hvaða dýr þetta væri. Fyrsta hugmyndin var að þetta væri sjálfsmynd. Jonni brandarakarl sagði að menn væru líka dýr og ég hefði teiknað mynd af sjálfri mér. Kennarinn var fljótur að kveða þetta niður þótt vissulega sé ég með dálítið stór eyru sjálf. Ég hugsaði Jonna þegjandi þörfina þótt ég verði að viðurkenna að þetta var dálítið fyndið hjá honum. Flestum tókst að gera það sem kennarinn bað um. En ekki öllum. Gunnar, sem er ekki mjög sterkur í teikningu svo ekki sé meira sagt, teiknaði bara einhverja loðna fígúru með fjórar lappir. Þetta gat verið hestur, kýr, kind, nánast hvað eina með fjórar lappir. Strákgreyið, það hlógu sig allir máttlausa þegar hann upplýsti loksins að þetta ætti að vera páfagaukur. Kennarinn reyndi að halda andlitinu. Hvernig þá, vinur? Páfagaukar eru aldrei með fleiri en tvo fætur. En Gunnar var ekkert á því að láta berja sig niður. Hann sagði hátt og snjallt, fullkomlega öruggur í rómnum: – Og hvernig getur þú verið svona viss um það? Hefurðu kannski skoðað hvern einasta páfagauk í heiminum? Sá sem allir höfðu hlegið sem mest að var búinn að koma kennaranum í vanda. Getur ekki vel verið að til sé raunverulegur páfagaukur með fjóra fætur? Kannski einhver frændi venjulegs páfagauks? Ég get fullyrt að allt sem kennarinn sagði til skýringar á þessu máli hafi farið fyrir ofan garð og neðan hjá samnemendum mínum. Að vísu má kannski segja að Gunni hefði að minnsta kosti átt að setja gogg á kvikindið. En Gunni gæti örugglega svarað því til að Goggi hafi misst gogginn í slysi.