Hugfinnur - handbók um bókmenntahugtök

41 þátt í atburðarásinni. Örlagatrúin rak menn til þess að rækja þær skyldur sem krafist var af þeim. Nær alltaf er sagt frá mannvígum og sáttum eftir þau en spennan í sögunum snýst ekki um það hvort menn eigi að hefna heldur hvernig þeir gera það. Meðal helstu einkenna sagnanna er eftirfarandi: Hlutlægni : Ekki er tekin tilfinningaleg afstaða til mála – aðeins sagt frá því sem heyrist og sést. Lesandinn er þó sjaldnast í vafa um með hverjum hann á að halda. Samtöl : Samtöl sögupersóna er drjúgur hluti sagnanna. Mál sögupersónanna er oft meitlað og margar frægar setningar eru í dag notaðar sem málshættir. Setningarleg einkenni : Stíllinn einkennist af aðalsetningum en ekki undirskipuðum aukasetningum. Það hefur lengi þótt vera góð fyrirmynd og fallegri stíll en flóknar setningar hins „lærða“ stíls sem oft má sjá í síðari tíma textum. Fyrirboðar : Mjög algengt er í Íslendingasögum að gefa í skyn snemma í frásögninni hvernig sagan fer, t.d. gefa draumar og alls kyns fyrirboðar til kynna stórviðburði. Stundum eru menn skyggnir og sjá óorðna hluti. Fyrirboðunum er ætlað að draga úr óvissu lesandans um það hvort sagan muni enda vel eða illa en þess í stað er spennunni beint að því hvernig, hvenær og hvers vegna allt fer eins og það fer. Nokkrar þekktar persónur úr Íslendingasögunum: Auður djúpúðga, Bergþóra Skarphéðinsdóttir, Egill Skalla-Grímsson, Gísli Súrsson, Grettir Ásmundarson, Guðrún Ósvífursdóttir, Gunnar á Hlíðarenda, Gunnlaugur ormstunga, Hallgerður langbrók, Hrafnkell Freysgoði, Njáll Þorgeirsson, Skarphéðinn Njálsson, Þorgeir Hávarsson, Þormóður Bersason.