60 Ég reyni að æpa en orðin eru föst í hálsinum: „Hva – hva – hva... “. „Hvað?“ Þórir lítur um öxl. Svo öskrum við samtímis: „Hvalur!“ Hvalur sem rekur á land er happafengur. Matur fyrir fjölda fólks og lýsi fyrir langan vetur. En lifandi hvalur sem er stærri en skipið manns er ókind. Hann gæti gleypt okkur með húð og hári og knörrinn með. Við megum engan tíma missa. Við hömumst í seglinu og stýrinu til að breyta um stefnu en ekkert gengur, alls staðar gnæfir þessi risastóri hvalur yfir okkur. Allt í einu rennur það upp fyrir mér að hann er ekki einn á ferð. Hvalirnir eru þrír og þeir stökkva til skiptis upp úr sjónum. Þeir minna á risastóra fugla með allt of litla vængi. Eða hræðileg sæskrímsli. Skelfingin heltekur mig. Ég sé á svipnum á Þóri að hann er líka logandi hræddur. Hann reynir að beita upp í vindinn en það vill ekki betur til en svo að saumarnir í seglinu gefa sig. Stærsta ostalínið þeytist upp í loft og berst með vindinum út í hafsauga. Leifarnar af
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=