Hljóðspor

9 Ánauð og aðskilnaður firæl arn ir hitt ust á laun á afviknum stö›um. fiar sungu fleir og dönsu›u tímunum saman af miklum ákafa og fengu útrás fyrir gremju, bágindi og sært stolt. Til ur›u n‡ir söngvar sem fólu í sér duldar meiningar og skilabo› um uppreisn e›a flótta. Fyrirheitna landi› var Afríka. Daginn eftir slíka samkomu raulu›u fleir flessa söngva fyrir munni sér án fless a› kúgara fleirra gruna›i nokku›. Raddirnar voru hásar og hrjúfar. A› afrískum si› var sungi› í tónhæ› sem lá nærri talröddinni og menn léku sér a› flví a› breyta setningum og hendingum vi› hverja endurtekningu. firæl­ arnir renndu sér milli tóna e›a hlykkju›ust kringum flá me› ‡msum bug›um og beygjum, skelltu sér upp í falsettu og drógu seiminn. Inn á milli drundi í djúpum bassa e›a brá fyrir blí›legu rauli. Andlit söngvaranna voru tjáningarrík og endurspeglu›u flá tilfinningu sem fólst í söngnum. Svokalla›ir bláir tónar teljast til merkilegustu sérkenna í söng flrælanna. Ef mi›a› er vi› tónstiga í dúr er átt vi› a› flri›ji, sjöundi og stundum fimmti tónn skalans sé sunginn lægri en vi› eigum a› venjast í evrópskri tónlist. fió eru tónarnir ekki fla› lágir a› hægt sé a› setja lækkunarmerki fyrir framan flá ef lagi› stæ›i skrifa› á nótum. Líklega voru húsbænd­ urnir ánæg›astir flegar fleir heyr›u óminn af vinnusöng flví líkt og í Afr­ íku sungu menn vi› sameiginleg störf. Söngurinn ger›i menn samtaka, jók fleim afl og stytti daginn. Laglínur voru stuttar og textar bygg›ir á fá- or›um en kjarnyrtum setningum sem voru endurteknar í sífellu af ósvik­ inni tilfinningu. Nemendur berja bumbur. ÁNAUÐ OG AÐSKILNAÐUR