52 „Æ, já. Fyrirgefðu, mér fannst það bara svo ólíklegt. Þú hafðir rétt fyrir þér. Hér er mynd af þremur skeiðum.“ „Bara einhverjar skeiðar?“ spyr ég hissa. „Við hliðina á tveimur skeiðum er hauskúpa. Það segir sig sjálft hvað það þýðir. Við hliðina á einni skeið er hins vegar hjarta. Það hlýtur að þýða líf.“ „Bara ... eins og í tölvuleik?“ „Já, ætli það ekki. Ég skil þetta allavega þannig. Við blöndum þessu eins og þykkni út í vatn.“ „Pant ekki ég!“ segi ég ákveðin. Desilítrar og annað svona mælidót er ekki mín sterkasta hlið. „Við leysum þetta. Nú höfum við að minnsta kosti það sem til þarf.“ Með fulla krukku af seyði göngum við heim á leið. Hvæsi liggur slakur í fanginu á mér, feginn að komast lengra í burtu frá kofa nornarinnar. Eftir því sem við nálgumst húsið okkar verður hann hins vegar stjarfur og setur
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=