44 „Hvað?“ spyr ég hissa. „Lánaðu mér tuskuna,“ svarar hann og brosir. Hann vindur báðar tuskurnar og leggur þær á fötuna. Svo leggur hann aðra höndina á öxl mína, eins og kennari og talar hægt og rólega. „Þetta verður allt í lagi.“ „En … “ byrja ég en kemst ekki lengra. Augun fyllast af tárum og mig langar að hverfa ofan í gólfið. „Við leysum þetta, Marta,“ segir Marius, svo öruggur að ég trúi honum næstum því. Þegar ég svara engu stendur Marius upp og teygir sig í fötuna. „Þetta verður ekki betra,“ segir hann og vísar til gólfsins. „Nú kíkjum við í bækurnar!“
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=