63 elskað, grátið og hlegið. En þið mannverurnar eruð kjánar. Þið reynið að þurrka krumpurnar burt með alls konar kremum. Stroka lífið burt úr andlitinu.“ Mér finnst eins og röddin í Carmillu bresti. Ef hún gæti grátið myndu einmitt núna leka tár niður kinnarnar. En ekkert kemur. „Við hvað vinnurðu?“ spyr Marius allt í einu, eins og til að létta stemninguna. „Ó, elsku drengur. Þú spyrð svo skemmtilegra spurninga,“ segir Carmilla og brosir. „Fljótlega eftir að ég kom til landsins fékk ég vinnu í kirkjugarði. Þar starfa ég sem næturvörður á veturna. Þetta er fínasta starf. Launin duga fyrir nauðsynjum og félagsskapurinn er fínn.“ „Eru margir að vinna þar á nóttunni?“ spyr Marius hissa. „Nei, bara ég,“ svarar Carmilla. „En, þú sagðir að félagsskapurinn … “ byrjar Marius en svo er eins og hann átti sig. „Mesta fjörið í kirkjugörðum er upp úr miðnætti. Það getur oft orðið mjög glatt á hjalla.“
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=