Varúð - Hér býr ... Vampíra

51 Hvæsa að þefa af mér. Þetta fer illa ef hann kippist við. Kötturinn er enn rólegur svo ég smeygi annarri höndinni undir hann. Ókei. Ég get þetta, hugsa ég og dreg hann hægt að mér. Allt í einu hvæsir kötturinn hátt og læsir klónum í mig. Um leið sé ég að vampíran glennir upp augun. Undir augnlokunum leynast skærgul augu sem læsast á mér. „MARTA! Komdu!“ hrópar Marius æstur. Ég reyni að kippa Hvæsa til mín. En vampíran ætlar ekki að sleppa kettinum. Hún starir á mig og glottir. Það glansar á beittar augntennurnar í daufu kertaljósinu. „Sæl … frú vampíra,“ segi ég hikandi röddu. Mamma hefur lengi reynt að segja mér að kurteisi sé besta vopnið. Með því að vera kurteis komist ég langt í lífinu. Það sakar ekki að reyna það núna. „Má … má ég fá köttinn minn?“