Varúð - Hér býr ... Vampíra

45 „Sérðu Hvæsa?“ spyr Marius lágt. „Nei. Sérð þú hann?“ spyr ég á móti og get ekki falið pirringinn í röddinni. „Ég sé … könguló.“ „Já, passaðu bara að bjóða henni ekki gistingu. Köngulærnar halda að hárið á þér sé hreiður.“ Það brakar í gólfinu. Þakið er úr gömlum og fúnum spýtum. Ég teygi mig upp í loft og finn að spýturnar eru hálf rakar viðkomu. Nema þetta sé bara kuldinn. Það er samt svo heitt úti og það hefur ekki rignt í marga daga. Undarlegt , hugsa ég með mér og beini kertinu upp í loftið til að lýsa betur. Marius grípur andann á lofti. Í einu horninu eru ótal lítil augu í myrkrinu. „Fleiri köngulær?“ spyr ég og reyni að virðast róleg. „Ma … Marta. Þetta eru leðurblökur!“ segir Marius og togar í mig. Í fyrsta sinn síðan við komum inn finn ég fyrir dálitlum ótta. Svo heyrum við lágt mjálm.