Varúð - Hér býr ... Vampíra

44 INNI Í KISTUNNI „Ég fer á undan,“ segi ég hughreystandi við Marius. Ef ég væri hérna ein væri ég eflaust mjög stressuð. Bara það að Marius sé hræddari en ég virðist gera mig enn hugrakkari. Þegar ég sting höfðinu upp í gegnum stigaopið finn ég ískulda mæta mér. Þetta háaloft er eins og frystiklefi. Ég finn gust í andlitinu og kertaljósið flöktir. „Ertu að koma?“ spyr ég og gægist niður á Marius. „Er engin vampíra þarna uppi?“ „Nei, auðvitað ekki. Komdu!“ Ég reisi mig við og held kertaljósinu frá mér til að lýsa upp háaloftið. Þetta er ósköp hefðbundið háaloft sýnist mér. Pappakassar og gömul húsgögn, eitthvað af svörtum ruslapokum. Köngulóavefirnir eru það hræðilegasta. „Kisi, kis … “ hvísla ég inn í myrkrið. Ég veit samt að það mun ekki virka. Hvæsi er ekki köttur sem kemur þegar kallað er á hann.