Varúð - Hér býr ... Vampíra

42 „Sjáðu bara,“ segir Marius og röddin skelfur. „Það eru vampírur á öllummyndunum!“ „Hvað með hestinn? Er hann líka vampíra?“ spyr ég og brosi. „Æ, Marius. Láttu ekki svona. Konan sem býr hérna hefur bara rosa mikinn áhuga á vampírum. Þess vegna safnar hún þessu drasli. Hættu að hafa áhyggjur.“ Þegar upp er komið mætir okkur skenkur með fjölmörgum kertastjökum. Í þeim eru rauð kerti. Bráðið kertavax hefur lekið niður á stjakana líkt og rauðir blóðdropar. Á skenknum er líka lítil silfurskál og ofan í henni örsmá askja. Ég opna öskjuna og brosi. „Jááá! Eldspýtur,“ segi ég sigri hrósandi. Í sama mund pípir síminn minn í síðasta skiptið áður en það slokknar á honum. Marius grípur í mig og nú stöndum við hönd í hönd í myrkrinu. „Slepptu,“ bið ég og reyni að losa höndina. „Af hverju?“ spyr Marius og kreistir fastar. „Slepptu bara, ég þarf að nota báðar hendur.“ „Ókei, fyrirgefðu,“ segir Marius vandræðalega.