Varúð - Hér býr ... Vampíra

12 Um leið galopnar hann augun og sendir mér illt augnaráð. Svo sprettur hann af stað, fyrir hornið og inn næstu götu. „Oh,“ dæsi ég örg og held á eftir honum. Ég hleyp eins hratt og ég get. Marius nær samt að taka fram úr mér. Ekki skrítið kannski, hann með þessar löngu lappir. Þær kæmu sér vel í körfuboltanum. Ég hef æft körfu síðan ég var fimm ára. Síðustu ár er bara eins og allir stækki nema ég. Sumar vinkonur mínar eru orðnar jafnháar og þjálfarinn! Það er sama hvað ég borða mikið af hafragraut og brokkolí. Ég hækka bara ekkert! „Ég held ég sjái hann,“ kallar Marius hátt. „Ekki garga svona! Þú hræðir Hvæsa!“ Mig langar mest að sparka í Marius en sleppi því. Seinast þegar ég sparkaði í hann var ég hund- skömmuð af kennaranum. Mamma var líka reið og setti mig í tölvustraff. Stundum verð ég svo reið í fótunum. Þá verð ég að sparka í eitthvað. Yfirleitt eitthvað mjúkt,