Varúð - Hér býr ... Vampíra

9 Dæmigert, hugsa ég pirruð og reyni að leiða hjá mér háværa bjölluna en það er erfitt. Ég hækka í sjónvarpinu til að yfirgnæfa gestinn en hann neitar að fara. Nú er barið svo fast á hurðina að ég get ekki meira. Ég legg frá mér kakóglasið og þramma fram í anddyri. Enn einu sinni er bankað af miklum krafti. Ég ríf í hurðina og opna upp á gátt. „Hvað!?“ garga ég á gestinn. Fyrir framan mig stendur Marius. Þessi lappalangi strákur með dökka hárlubbann. „Mamma … mamma …“ „Hva, er ég orðin mamma þín núna? Ég heiti Marta, ekki mamma.“ „Nei, sko. Uuu … mamma þín sagði að …“ Ég er kannski aðeins of vond við hann. „Ég veit, ég veit. Komdu inn. Passaðu bara að hleypa kettinum ekki út.“ Um leið og ég sleppi orðinu finn ég grófan feld Hvæsa strjúkast við lappirnar á mér. „Nei!“ hrópa ég hátt en það er of seint.