67 Álfdís bakkar út úr faðmlaginu og horfir efins á karlinn. „Og … ?“ „Já, uuu … ooog,“ segir hann og hugsar sig um. „Og ég skal standa mig betur. Ég get gert meira með krökkunum og tekið virkari þátt í heimilisstörfunum.“ Álfahjónin fallast í faðma. Við Marius og Þór öndum léttar og Hvæsi setur kryppuna niður. Svo byrja Álfdís og Álfmundur að kyssast innilega. „Ullabjakk,“ segir Þór lágt. „Sammála,“ hvíslar Marius á móti. Ég gef bræðrunum og Hvæsa merki um að láta sig hverfa inn í herbergi. Leikritinu er lokið og ég veit að Marius vill biðja Þór afsökunar og knúsa hann fast. Það má bara ekki gerast hér frammi. Þegar ég er ein eftir með álfunum safna ég kjarki til að reka þau heim. „Jæja,“ segi ég hátt. Í íslenskum mannheimum vita allir að jæja merkir að nú sé kominn tími til að hypja sig. Orðið virðist
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=