52 í Þór og held honum þétt að mér. Hann sýndi mikið hugrekki á meðan hann flengdi umskiptinginn. Ég er samt hrædd um hann og vil helst ekki sleppa honum úr augsýn. „Skilaðu Mariusi!“ hrópar Þór niður ganginn. Ég sussa á hann því ég vil ekki fæla álfkonuna burt. Loks sé ég hvar hún kemur, klædd í bláan kjól, með blómakrans í fallega fléttuðu hárinu. Álfkonan heldur á Mariusi í fanginu, líkt og hann sé lítið barn. Hún er sterklega byggð og töluvert hærri en mennskar konur. Fegurð álfkonunnar er dáleiðandi og í smástund gleymi ég að vera hrædd við hana. Hún heldur Mariusi þétt að sér og hann virðist dauðskelkaður. Þegar álfkonan er komin upp síðasta þrepið starir hún á Þór. „Ójafnt höfumst við að,“ segir hún og setur í brýnnar. „Ég dilla bróður þínum en þú lemur karlinn minn!“ „Eigum við þá ekki að skipta til baka?“ segi ég og held Þór enn þéttar að mér. Álfkonan lítur loks af Þór og sendir mér í staðinn illt augnaráð. Ísblá augun eru gullfalleg en mér finnst
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=