18 „Jæja, loksins eitthvað ætt!“ hrópar Marius og heldur lifrarpylsu og blóðmör á lofti. Hann heldur báðum höndum um keppina og starir á þá gráðugum augum. Því næst slítur hann umbúðirnar af með tönnunum. Svo byrjar hann að háma slátrið í sig. „Ókei, vá hvað þú varst svangur,“ segi ég gáttuð. Marius kyngir síðasta bitanum af slátrinu og ropar hátt. „Ég er farinn,“ segir hann og gengur rakleitt að anddyrinu. „En skórnir … ?“ byrja ég en kemst ekki lengra. Marius skellir á eftir sér hurðinni. Hann er rokinn út á sokkaleistunum, án þess að kveðja. Eftir stend ég svo hissa að ég veit ekki hvað snýr upp eða niður. Mamma kemur fram á sloppnum og rennir bursta gegnum hárið. „Er Marius farinn?“ spyr hún hissa.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=