Varúð - Hér býr jötunn

67 DRAMATÍSKI LEIRÞURSINN Greipa horfir hissa á þursinn. Fljótlega áttum við okkur á því hvað Mökki á við með smá slys. Við Marta erum orðin blaut í fæturna. Ég lít niður og sé ljósormana fljóta í litlum gulum lækjum. Þór hættir að öskra og grettir sig. „Æ, Mökki! Pissaðirðu á þig af hræðslu?“ spyr Greipa. „Já … og ég get ekki hætt!“ svarar Mökki. „Vondi kallinn sprændi á gólfið,“ segir Þór hlæjandi. Greipa reynir að hugga Mökka. Þau eru of upptekin til að fylgjast með okkur. Marta kippir í mig og skýtur augunum aftur fyrir okkur, að hellismunnanum. Á meðan við laumumst í burtu heyri ég í Greipu. „Mökki minn … Ertu ekki að verða búinn að míga? Bunan er endalaus! Ég er margoft búin að segja þér að drekka ekki svona mikið í einu!“ „Það var rigning í gær! Ég var svo þyrstur. Æææææ! Óóóóó! Ég losna í sundur!,“ emjar Mökki.