Varúð - Hér býr jötunn

61 „Mööööörggggh … Mökki geyma kisu og liddla baddn. Fá sér kvöldmat seinna,“ segir andlitið. Ég anda léttar. Ófreskjan hefur ekki étið þá. Að minnsta kosti ekki enn. Þeir eru á lífi. Við þurfum bara að finna þá og koma okkur héðan. „Allt í lagi, Mökki minn,“ segir Greipa og klappar andlitinu. „Hvar eru litla barnið og kötturinn?“ Marta kreistir á mér höndina þegar Mökki rymur hátt. „AAAA! ÉG Á ÞÁ! Minn matur! Ekki þinn!“ Greipa brosir. „Allt í lagi. Ég vil bara aðeins skoða þá. Svo máttu fá þér að borða.“ Marta sleppir takinu af mér og strunsar í átt að Greipu og andlitinu. „Hvæsi er sko kötturinn minn! Þú étur hann ekki!“ hrópar hún óhrædd. „Svo er bannað með lögum að borða börn!“ Greipu og Mökka bregður svo þau steinþegja. Um stund er dauðaþögn í hellinum. Þá heyri ég það … hljóðið!