Varúð - Hér býr jötunn

51 ANNAÐ MANNABARN Greipa snýr sér við. Þarna, í miðjum göngunum, með fullt fang af steinum, stendur Marta. Hún er brjáluð, hugsa ég með mér og klemmi aftur augun. „Annað mannabarn!“ frussar Greipa. „Slepptu vini mínum!“ segir Marta ákveðin og lyftir hendinni. „Annars kasta ég steininum beint í ennið á þér. Ég er sko að æfa körfu og handbolta! Ég er fáránlega hittin!“ Greipa hlær gruggugum hlátri, eins og illmenni í hryllingsmynd. Svo tekur hún skref í átt að Mörtu. Áður en ég veit af hefur hún