Varúð - Hér býr jötunn

36 Hnúturinn í maganum hefur fært sig upp í háls. Ég á erfitt með að trúa því að Þór sé týndur í drungalegum helli. „Þór … “ kalla ég út í loftið. „Feluleikurinn er búinn núna … “ Ég fikra mig á milli hárra dropasteina og leita að litla bróður mínum. „Þú vinnur Þór! Ég gefst upp. Komdu nú heim,“ segi ég en röddin er við það að bresta. „Hvææææsi,“ kallar Marta hátt. Hingað til hefur mér tekist að halda tárunum inni en nú fæ ég nóg. „Geturðu PLÍS hjálpað mér að finna Þór! Kötturinn bjargar sér sjálfur!“ Ég er svo reiður út í Mörtu að mig langar að öskra á hana. „Vó, rólegur Marius. Við finnum þá bara báða! Mamma verður sko brjáluð ef ég kem ekki heim með Hvæsa.“