Varúð - Hér býr jötunn

18 missti ég bara af skjálftanum. Hvít gufan blindar mig svo ég á erfitt með að sjá ofan í djúpa sprunguna. „Marta?“ kalla ég niður. „MARTA!?“ Vonandi hefur hún náð taki á steini, nálægt yfirborðinu. Þá verður lítið mál að kippa henni upp. Hún er reyndar ekki týpan sem bíður eftir að vera bjargað. Allra síst af mér! Marta er bæði hugrakkari og sterkari en ég. Það að hún sé hvergi