Varúð - Hér býr jötunn

17 NIÐUR Í DÝPIÐ Ég rígheld í Þór og reyni að átta mig á aðstæðum. Smám saman leysist gufan upp. Þá fyrst sé ég að sprungan í malbikinu hefur gliðnað í sundur! Jörðin hefur … gleypt Mörtu! „Förum heim núna,“ segir Þór, hás eftir öskrin. „Við verðum að finna Mörtu fyrst.“ En … hvað ef Marta datt ofan í sprunguna? hugsa ég skelkaður. Ætti ég að sækja mömmu hennar? Eða hringja á Neyðarlínuna? Slökkviliðið gæti sótt hana með stiga. Nema þetta sé verkefni fyrir Björgunarsveitina. Hugsanirnar hringsnúast í höfðinu á mér. „Hvar er kisa?“ spyr Þór og togar í mig. Ég dreg andann djúpt og færi mig örlítið nær sprungunni. Til að passa Þór held ég honum kyrrum fyrir aftan mig. Sjálfur hef ég ekki hugmynd um hvers vegna jörðin opnaðist. Ef það var jarðskjálfti þá fann ég ekkert fyrir honum! Það voru svo mikil læti í Þór. Kannski