Varúð - Hér býr jötunn

8 „Einn, tveir og … banka!“ segi ég og blikka Þór. Svo bönkum við leynibankið okkar í takt. Bankið hljómar eins og takturinn í uppáhaldslaginu hans. Þrisvar hratt, tvisvar hægt og þrisvar hratt. Marta kemur til dyra. Augu hennar leita frá mér og niður að bróður mínum. „Ertu ekki að djóka, Marius?“ Ég veit ekki hvers vegna Marta er í svona vondu skapi. Sólin skín, fuglarnir syngja og það er enginn með lús í skólanum! Hvað gæti verið að angra hana í þetta skiptið? Ég reyni að brosa eins smitandi brosi og ég get. Kannski hressist hún eitthvað við það. „Blessuð, Marta. Má ég kynna þig fyrir Þór, litla bróður mínum?“ spyr ég. Svo ýti ég Þór inn í anddyrið á undan mér. „Þetta er ekki leikskóli, sko!” segir Marta snúðug. „Áttu dót?“ hrópar Þór. Hann sparkar af sér skónum og hendir húfunni á gólfið.