Hauslausi húsvörðuinn

81 Skref fyrir skref Sólveig gekk hikandi á eftir húsverðinum. Hún sá óljósar útlínur í myrkrinu fyrir framan sig. Það mótaði fyrir fótleggjum, breiðu baki og sverum handleggjum. Axlirnar voru sterkbyggðar en augu Sólveigar staðnæmdust á hálsinum. Þar sem átti að vera höfuð var ekkert. Enginn skuggi. Engar útlínur. Bara ekkert. Þau gengu lengra og hraður hjartsláttur Sólveigar róaðist smám saman. Allt í einu var hún ekki lengur hrædd. Tilhugsunin um hauslausa húsvörðinn hafði verið miklu verri en að sjá hann í raun og veru. Það var augljóst að hann vildi henni ekkert illt. Annars hefði hann látið til skarar skríða fyrir löngu. Skref fyrir skref gekk hún á eftir honum inn myrkan ganginn. Niður úr vinstri lófa húsvarðarins hékk stór málmhringur með