Hauslausi húsvörðuinn

65 Gluggakarmarnir voru sprungnir og þaktir ljótum svörtum blettum. Tvöfalda glerið var fyrir löngu ónýtt. Gluggajárnið var ryðgað og stirt. Með því að leggjast af öllum þunga með öxlina á gluggann náði hún opna hann um nokkra sentimetra. Jafnvel þótt Sólveig kæmist út um glugg- ann var hún uppi á þriðju hæð. Stormur- inn hvein og Sólveig sá fyrir sér hvernig snörp vindhviða gæti þeytt henni niður á grjóthart malbikið. En eitthvað varð hún að gera. „Ég fann þetta,“ hrópaði Olga og hélt uppi rúllu af sárabindi. „Drífið ykkur með þetta til Jonna. Ég þarf að skoða svolítið.“ Sólveig horfði á eftir systrunum hlaupa út á dimman ganginn. Sólveig tók hettuna niður og tróð höfðinu út þrönga rifuna á glugganum. Stormurinn lamdi hana fast í andlitið. Ískaldir regn- dropar blönduðust söltum tárum sem spruttu ósjálfrátt fram í augnkrókana.