Fimbulvetur

90 en draumur og ímyndun einmana stúlku sem bjó í búri djúpt undir yfirborði jarðar. Þegar Katrín sneri aftur heim eftir óbæri- lega venjulegan dag var hún með óbragð í munninum og óskaði einskis heitar en að hún hefði fyrirgefið Blæ á staðnum, kyngt stoltinu og hámað í sig hnossgætið í staðinn. Hún ímyndaði sér að taka lyftuna upp á yfirborðið, klifra upp í hæstu kletta og öskra svo hátt upp til himna að Blær myndi heyra í henni úti í geimnum og snúa skipinu við og koma henni til bjargar! En líklega var Blær nú þegar á nýjum stað með mömmu sinni og kennaranum og örugglega búin að finna sér annað viðfangsefni fyrir næsta tilraunaverkefni. Ekkert var raunverulegt. Svo mikið var víst. Katrín hefði mátt vita betur en að leyfa sér að dreyma.