Fimbulvetur

74 greinilega óvön að fá gesti um borð. Hún átti allt sem hugur hennar girntist, var frjálst að ferðast á milli heima og geima en Katrín gat ómögulega hrist burt þá tilfinningu að Blær væri jafnvel enn meira einmana en hún sjálf. „Ég er, bara, glöð að vera hérna,“ hélt hún áfram, „og leið að þú sért að fara.“ Hún brosti kjánalega og leit undan til að fela tárin. „Ég segi það sama,“ svaraði Blær og beygði sig niður til hennar. Hún kom Katrínu að óvörum með kossi á kinn en Katrín kom sjálfri sér að óvörum með því að snúa höfðinu örlítið til vinstri og grípa kossinn með munninum. Blær tók á móti án þess að hika. Varirnar voru bæði heitar og mjúkar. Katrín lokaði augunum og leyfði sér að njóta augna- bliksins og bragða almennilega á fyrsta kossinum.