Fimbulvetur

69 Og augun koma alltaf upp um mann. „Ég kom til að efna loforðið,“ sagði strákurinn og rétti út höndina, „leiðin er greið ef þú kemur núna.“ Hún gat meira að segja breytt röddinni líka. „Ertu að leggja til að við stelum þessum stól?“ „Fáum að láni. Bara í smá stund.“ „Eins og þegar við ætluðum að skreppa út, bara í smá stund?“ Katrín fann gremjuna magnast upp innra með sér. „Fyrirgefðu,“ svaraði strákurinn, „ég hefði ekki átt að leggja þig svona í hættu. Í alvöru. Fyrirgefðu.“ Hún átti erfitt með að taka Blæ alvarlega svona útlítandi. „Geturðu að minnsta kosti gert þig aftur venjulega, ef ég á að fylgja þér?“