Fimbulvetur

63 „Nú væri fínt að eiga sýndarbreyti,“ muldraði hún með bólgnum vörum. „Vertu bara ánægð að ekki þurfti að skera neitt af,“ sagði konan. „Skera af?“ endurtók Katrín með hryllingi. „Það munaði minnstu að þú misstir fótinn,“ útskýrði maðurinn. „Rifan á búningnum var rétt neðan við vinstra lærið og það þurfti að græða heilmikið af vöðvavefjum saman við svo þú gætir nú örugglega gengið aftur.“ Vöðvavefir. Katrín vissi alveg hvað það þýddi. Skordýrafrumur. Hún var í raun og veru orðin hálf padda. „Vertu bara ekkert að asnast aftur upp á yfirborðið,“ bætti konan við að lokum og opnaði svo dyrnar fram. „Hún er vöknuð!“