Fimbulvetur

46 Blær svaraði engu, herti bara á göngunni. „Ég kíki til þín bráðum,“ kallaði Katrín afsakandi á hlaupunum og vissi ekki hvað annað hún gæti sagt. Lúkas fussaði og sveiaði og horfði á eftir þeim hverfa niður göngin. Þær komu að öryggishliðinu sem leiddi upp á yfirborðið. Katrín skimaði stöðugt í kringum sig, hrædd um að einhver fylgdist með þeim, á meðan Blær steig inn fyrir lyftudyrnar eins og hún ætti staðinn. Katrín fann kvíðann sækja að sér þegar lyftan fór hægt og rólega af stað upp í átt að landinu, himninum, kuldanum og sólinni. Blær dró fram búningana. Fötin voru sjálfstillt og löguðu sig að líkömum þeirra beggja. Þær samstilltu talstöðvarnar og smelltu kúptum hjálmunum yfir höfuð sér. „Heyrirðu í mér?“ spurði Blær til að ganga úr skugga um að tæknin væri ekkert að