Fimbulvetur

17 að skrifa eitthvað á fullu. Litla eðlan lá sallaróleg í töskunni og sneri breiðum augunum hægt í hringi. Katrín teygði sig eins langt og hún þorði til að rýna í hvað Blær væri að skrifa en sá ekki yfir olnbogann á henni. Hún hallaði sér til baka og mætti augum Lúkasar sem starði grettur og skrítinn á hana. Ekkert er raunverulegt. Orðin endurómuðu í huga Katrínar það sem eftir var af tímanum.