– Þetta er fiðlustrengur, æpir Saga og kastar vírnum frá sér á gólfið. Þið fáið borgað fyrir að vera strengjabrúður mömmu ykkar. – Þið getið ekki sannað neitt. Og það mun enginn trúa Lyga-Sögu og léttadreng hennar, segir Ylfa og gýtur augunum að Steini. – Við sjáum til með það, segir Steinn og slítur fiðlutöskuna af Ylfu. Ég er nokkuð viss um að það er engin fiðla í henni þessari. Gott að taka töskuna með sér í búðir að máta föt. – En svo fyllir þú bara töskuna af fötum, segir Saga og stendur upp. Og þannig geturðu svo keypt rándýru græjurnar til að þeyta skífum. – Og mamma þín getur lagað fiðlu bróður síns, segir Steinn og opnar fiðlutöskuna. En í henni er ekkert þýfi. Og í henni er svo sannarlega engin fiðla. Taskan er tóm. Eldrautt fóðrið blasir við þeim. Ylfa hlær.
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=