Ég heiti Grímar

32 kafli 11 Kirkjugarður Það getur verið erfitt að vera draugur. Ég ákveð að forða mér út úr húsinu og hugsa upp nýjar brellur. Út um glugga sé ég glitta í kirkjugarðinn. Ég sveima þangað. Ég reyni að forðast vélarnar á götunni. Þær æða áfram með frekjulegum drunum. Mér er illa við vélar. Það er ekki hægt að hræða þær. Ég finn göngustíg sem liggur burt frá hávaðanum. Hann er þakinn laufum. Ég dreg fæturna í laufinu og þyrla þeim upp. Kannski er lyktin af þeim góð?