Ég heiti Grímar

17 Allt í einu fer litla barnið að gráta og eldra barnið setur skeifu á munninn. Það bendir á mig og veltir glasinu sínu um leið. Mjólkin flæðir um borðið og barnið byrjar að skæla: – Vondu stágu! Ég sný mér burt og fer. Konan huggar börnin og þurrkar upp mjólkina. Hún sá ekki vondan strák. Hún sá ekki neitt.