Orð til skoðunar: getið í synd að vera meyr teikn að leggja ekki nafn drottins við hégóma að vera nauðug viljug 74 8. KAFLI SKJÓTT SKIPAST VEÐUR Sömu nótt fékk Guðrún hræðilega martröð. Hún sá fjölskyldu sína fyrir sér, sofandi vært í rekkjum sínum, líkamarnir alelda og logandi. Hún sat og fylgdist með þeim brenna án þess að geta hreyft legg eða lið. Svo settist afi hjá henni, opnaði munninn til að segja henni eitthvað en út kom ekkert nema spúandi aska. Hún vaknaði við öskur í baðstofunni. Í fyrstu hélt hún að kviknað væri í húsinu en um leið og Guðrún hafði hrist sig undan vonda draumnum sá hún að systir hennar lá emjandi á gólfinu. Mamma þeirra sat með henni og pabbi þeirra var í óðaönn að kynda undir vatni til suðu á hlóðunum. „Komdu hingað undir eins,“ skipaði mamma, „nú reynir á okkar hjálp!“ Guðrún hélt í höndina á Þóru, strauk henni blíðlega og hvatti til dáða en gat ómögulega ímyndað sér sársaukann sem hún virtist vera
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=