64 bakið bar vitni um harða ævi. Augun hvöss og svipurinn þungur. „Húsbóndi er ekki við,“ hreytti hún út úr sér og ætlaði að snúa aftur inn þegar hún rak augun í Kjartan og Ásu meðal hópsins. „Herra minn og frú,“ sagði hún, „sjáið! Eins og nýir.“ Hún lyfti upp sokkunum, stolt á svip, en hjónin svöruðu engu. Þá steig sýslumaður fram. „Hvað heitið þið, hvaðan komið þið og hverra manna eruð þið?“ spurði hann drembilega drembilega. Spurningin kom flatt upp á kom flatt upp á konuna en sonur hennar kynnti sig og hana og sagði þau hafa farið í vinnumennsku á milli sveita, en síðustu þrjú ár verið hjá Vilmundi bónda á Hamri í góðu yfirlæti. „Hvar er faðir þinn?“ „Drukknaði, herra minn góður, þegar ég var smástrákur.“ „Við höfum frétt af harðindum á Hamri,“ sagði sýslumaður. „Var það ástæðan fyrir brottflutningi yðar?“
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=