72 – Stundum passa ég turninn ef hann þarf að bregða sér frá, sagði Maríó þegar við gengum í burtu Við löbbuðum í átt að skóginum og sleiktum ísinn á leiðinni Loks komum við inn í skóginn Það var flott að sjá sólargeislana brjótast í gegnum laufþykknið Við sáum ekki snáka, bara nokkra íkorna en það var nóg fyrir mig Þegar við snerum aftur var kominn kvöldmatartími Maríó þurfti að borða heima hjá sér Mér fannst leiðinlegt að kveðja hann – Sjáumst á morgun, sagði ég hlýlega En Maríó tók ekki undir það Hann veifaði snöggt og hljóp í burtu
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=