56 tærnar. Klukkan var ekki orðin tíu og þau söknuðu vina sinna. Leyndarmál ið í rusl inu Úlfur skokkaði til Aminu, sem var líka ein heima. Þau stukku á næstu rafskutlu og brunuðu beinustu leið að Guðrúnargötu. Amina hafði kippt með sér litlu öflugu vasaljósi og vasahníf. Til öryggis. Enginn bíll var fyrir utan húsið og öll ljós slökkt. Sama myrkrið, sama dulúðin, engin hreyfing, ekkert hljóð. Það mætti halda að öllum nágrönnum hefði verið byrlað eitur því enginn forvitinn haus var úti í glugga. Krakkarnir læddust í kringum húsið. Ekkert lífsmark, hvorki köttur að prumpa né rotta að naga rusl. Amina klifraði upp á ruslatunnu til að geta lýst inn í bílskúrinn. „Það er rauður bíll þarna inni,“ sagði hún og leit á Úlf. „Prófaðu hurðina.“ Hún var ólæst. Hann leit steinhissa á
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=