48 Ískaldur sjór Úlfur var lengi í kafi og áttaði sig ekki strax á því hvað sneri upp eða niður. Eitt augnablik gleymdi hann því hvar hann var og hvað hafði gerst. Líklega missti hann meðvitund í smástund. Hann sá alls konar myndir eins og hann væri að upplifa gamla atburði úr æsku. Hann sá sjálfan sig á þríhjóli fyrir framan bílskúrinn heima, skellihlæjandi. Hann sá pabba sinn snúast með sig í fanginu í kringum jólatréð. Og hann sá sig dýfa mjólkurkexi ofan í heitt súkkulaði með vinum sínum. En svo var hann að drukkna. Það var raunveruleikinn sem hann var að takast á við akkúrat núna. Líf eða dauði. Súrefni, súrefni, súrefni. Annars myndi hann ... Þegar höfuðið poppaði upp úr sjónum hóstaði hann og kúgaðist og ældi að lokum. Synti svo að bryggjunni á hálfgerðu hundasundi. Skipið silaðist í burtu
RkJQdWJsaXNoZXIy MjIxNzc=