Á ferð um samfélagið

150 Harðasta tegund refsinga er dauða- refsing en í því felst að taka af lífi dæmda einstaklinga. Aftökur á brotamönnum og pólitískum andstæðingum hafa verið hluti af nánast öllum samfélögum í gegnum tíðina. Síðasta aftakan hér á landi fór fram árið 1830, þegar Agnes Magnúsdóttir, vinnukona á Illuga- stöðum og Friðrik Sigurðsson frá Kata- dal voru tekin af lífi fyrir morð á Natan Ketilssyni bónda á Illugastöðum og Pétri Jónssyni frá Geitaskarði. Ríki heims eru um 200 að tölu og árið 2015 höfðu 58 þeirra látið taka fólk af lífi fyrir afbrot. Í Kína fara flestar aftökurnar fram, þar eru líklega mörg þúsund einstaklingar teknir af lífi hvert ár. Kínverjar líta á aftökur sem ríkis- leyndarmál og því er nánast útilokað að fá nákvæmar upplýsingar um fjölda líflátinna. Misjafnt er eftir ríkjum hvaða teg- undir afbrota leiða til dauðarefsingar. Sums staðar er fólk tekið af lífi fyrir morð, framhjáhald, samkynhneigð, fíkniefnabrot, efnahagsglæpi eða trúvillu. Í Norður-Kóreu liggur dauðarefsing við mannáti, klámi, flótta til Kína, spillingu eða fjárdrætti. Í öðrum ríkjum hefur fólk fengið dauðadóm fyrir verknað sem ætti alls ekki að reiknast sem afbrot, svo sem framhjáhald eða guðlast. Staðreyndir um dauðarefsingu Afar fá ríki á Vesturlöndum heimila dauðarefsingar. Nú eru um 90 ríki á heimsvísu sem heimila dauðarefsingar og hafa flest þeirra beitt þeim á síðustu árum. Til viðbótar eru um 30 ríki sem heimila dauðarefsingar en hafa ekki nýtt sér þessa heimild í að minnsta kosti 10 ár.